112 spotter Ranomi

Even voorstellen…
Ik ben Ranomi Scherpenisse en ik ben 11 jaar oud. Zoals de meesten wel weten, heb ik autisme, gecombineerd ADHD en een enthousiaste passie voor hulpdiensten. Dit hoort bij me zoals de kleur van mijn haar en de kleur van mijn ogen, het is zoals ik ben, zowel het autisme, de ADHD als mijn passie voor hulpdiensten.

Door mijn autisme en ADHD spot ik voornamelijk op de Vaanweg en ga ik af en toe naar meldingen in de buurt. Ik kan niet tegen veel indrukken en drukte om me heen zoals mensenmassa’s (lees: meer dan 5 mensen is voor mij een mensenmassa). Door mijn ADHD en autisme registreer ik elk detail om me heen, ik zie alles tegelijkertijd gebeuren. Dat is vrij vermoeiend en ik ben dan ook gauw overprikkeld. Ik zal het proberen uit te leggen aan de hand van een melding: bijvoorbeeld ik stond laatst bij een melding brand woning. Een politie-agent was de stoep aan het afzetten. Een andere agent stond te praten met buurtbewoners. Nog een andere agent stond te overleggen met een brandweerman. Een aantal brandweermannen waren druk met het openen van de deur. Anderen waren slangen aan het leggen. Een buurtbewoner zou en moest langs de afzetting. De fietsers reden aan alle kanten langs de tankautospuit op het fietspad, auto’s reden langs alsof er niets aan de hand was. Al deze dingen registreer ik tegelijkertijd. Ik zie hoeveel auto’s er staan en hoeveel agenten en brandweermannen en wat iedereen doet. Daarnaast hoor ik ook alle gesprekken die onderling gevoerd worden. Ik vind dat geweldig om zo’n melding mee te maken, maar na twee meldingen ben ik totaal overprikkeld en doe ik de rest van de dag niets meer. Daarom rijd ik niet vaak meldingen.

Datzelfde geldt voor veiligheidsdagen en open dagen. Ze zijn veel te druk voor mij. Heel af en toe ga ik naar een open dag, omdat het gewoon super leuk is. Maar de drukte op zo’n open dag is echt heel heftig voor mij. En om nou met een noise canceling koptelefoon op te lopen op een open dag is niet echt mijn ding. Bovendien is dat alleen voor mijn oren en niet voor mijn ogen haha. De vele indrukken die ik tijdens een open dag opdoe, zorgen ervoor dat ik daarna 5 dagen moet bij komen. In plaats daarvan vind ik het leuk om bijvoorbeeld langs politiebureau Zuidplein te rijden. Ik loop dan een rondje om het bureau, fotografeer elke politiewagen die er staat. En zwaai even naar de bewakingscamera, omdat ik weet dat ze vanuit de politiemeldkamer meekijken. Dat vind ik leuk, gewoon even langsrijden, geen uren stilstaan voor de kazerne of het politiebureau, daar heb ik geen geduld voor haha.

In januari 2024 mocht ik een dagdeel meelopen met kazerne Mijnsherenlaan de B-ploeg. Dat was echt een geweldige ervaring, waar ik nog bijna dagelijks met veel plezier op terug kijk. Ik mocht mee naar de meldkamer, oefenen met de brandslang en lunchen met de ploeg. Het werd ook vermeld op de socials, rijnmond nieuws, havenloods en enkele tv programma’s, zoals het jeugdjournaal. Dat heeft er ook voor gezorgd dat ik ineens herkend werd door hulpdiensten. Ook dat was een unieke ervaring, jezelf op tv zien. Voor mezelf vond ik het ontzettend leuk dat ik op de socials en op tv was. Ik moest wel even wennen aan alle reacties op de socials. Gelukkig was bijna alles positief, maar voor mij maakt dat eigenlijk niet veel verschil. Een compliment van een vreemde is voor mij net zo moeilijk als een negatieve opmerking van een vreemde. Een bijzondere ervaring, mensen die mij niet kennen, hebben een mening over mij. Dat is iets waar ik nog steeds wel moeite mee heb. Soms krijg ik opmerkingen als “kijk, de beroemde spotter Ranomi” en “he jij bent toch Ranomi”. Dat is iets waar ik waarschijnlijk nooit aan wen. Hoe lief bedoeld ook, ik ben geen bekende spotter. Ik ben gewoon ik en ik doe wat ik het liefste doe hulpdiensten spotten. Dat ik daardoor bekend ben bij hulpdiensten, dat vind ik nog steeds apart en zie mezelf dan ook echt niet als een bekende spotter.

Maar door al deze ervaringen ben ik wel een hele andere spotter, dan de meeste spotters. Ik sta graag op mijn eigen plekje langs de Vaanweg te spotten. Dat is mijn plekje, iedereen weet dat ik daar sta. Ik ga wel eens langs een kazerne of een politiebureau, maar daar uren gaan staan spotten vind ik nogal saai. Je weet wat er gaat komen, bij een politiebureau rijden politie auto’s, bij de kazerne rijden brandweerwagens en bij het ziekenhuis rijden ambulances, je zou het niet verwachten haha. Op de Vaanweg kan alles langskomen en krijg ik vaak leuke reacties van de hulpverleners, omdat ze weten dat ik daar sta.

Ik ga wel graag naar bijvoorbeeld politiebureau Charlois (Zuidplein) of Doelwater om de wagens die er staan te fotograferen. Dan zwaai ik even naar de bewakingscamera, omdat ik weet dat ze vanuit de politiemeldkamer meekijken en dan ga ik weer. Dat vind ik wel leuk, gewoon even langsgaan. Wie weet staat er een wagen die ik nog niet op de foto heb. Achter de balie zitten ze vaak al te lachen als ik langskom, alle wagens 1 voor 1 op de foto zet en weer op de fiets of scooter stap. Ze kennen me inmiddels haha. Dat vind ik ontzettend leuk. Soms spot ik ook op andere plaatsen, bij de Erasmusbrug bijvoorbeeld. Maar bij het EMC ed zul je mij niet vinden. Liever rij ik dan een rondje politiebureau Doelwater, kazerne Baan, meldkamer Wilheminakade, politiebureau Maashaven, kazerne Mijnsherenlaan en politiebureau Zuidplein. Gewoon even een rondje, kijken of er nog wagens staan die ik nog niet heb en dan weer naar huis.